-Naam: Keegan
Future names: x
Former names: x
Gender: Male
Age: 2,8 years
Lifestyle: Rogue
Birthplace: Brasilia - Brazilië
Breed: American pit bull terrier
Conviction: Bad
Sexuality: Hetrosexual
Home place: Nergens
Owner: Chrissy
Pm to: Keegan - Appleshade - Poisonpaw
Uiterlijk
Breed: American pit bull terrier
Fur color: Black
Scars: Groot litteken op borst, littekens verspreid over lichaam
Eye color: Brown
Size: 55 cm
Build: Zeer gespierd, toch atletisch aangelegd
HD & ED: HD-A / ED-vrij
Short discription: Keegan is een bluenose pit bull, met een zwarte vacht. Hij is te herkennen aan zijn grote spierbundels, al is dit ook genetisch aangelegd. Hij heeft zeer veel littekens en gecoupeerde oren. Hij is vrij groot.
Innerlijk
Gedrag naar buitenstaanders: Keegan is een aardig onvoorspelbare reu, welke een hekel heeft aan reuen en ook geen gevecht uit de weg gaat, als hij uitgedaagd wordt. Sympathie voor reuen is in hem niet te vinden en een normale reactie kan je van hem dus ook niet verwachten. Tegenover teven is de reu meestal wel okay, een flirterige reactie is meestal te verwachten. Hij kan ook wel vriendelijk zijn, maar meestal is dat niet het geval. Tegenover dominante honden is hij al helemaal geen schatje.
Gedrag naar vrienden: De reu is daarnaast wel een vriendelijke hond tegenover vriend. Hij is niet zeer open, hij zal zich ook niet echt veranderen, zal kortaf blijven, maar zal toch meer vriendelijkheid tonen als tegen een onbekende. En dat is voor hem al een gigantisch gebaar. Toch is de kans klein dat hij een mannelijke vriend krijgt, aangezien hij het niet goed kan vinden met reuen. De enige soort vriend die hij ooit zal krijgen, is iemand met hetzelfde karakter.
Geschiedenis
Keegan was in Brasilia, de hoofdstad van Brazilië geboren, bijna drie jaar geleden, bij een bekende American pit bull terrier fokker, welke bekend stond op zijn mooie, grote en krachtige honden. Maar, zijn bedoelingen waren niet goed. Hij was gespecialiseerd op vechthonden fokken, bezat ook enkele champions, maar de politie kon hem niet verbieden te fokken, aangezien ze geen bewijzen hadden. Hierdoor bleef de man maar fokken, hierdoor kwamen er steeds sterkere en betere honden, met ouders die minimaal tien wedstrijden gewonnen hadden, ouders die champion waren. Hij keek nauwkeurig naar alle genen, naar de stamboomlijnen en deed totaal niet aan incest. Hij streefde naar perfecte honden, die hij voor duizenden euro’s verkocht. Zo ook Keegan, welke twee van de beste honden die de man had als ouders had. De moeder, welke een mooie bluenose pit bull was, met een atletische bouw in plaats van één spierbundel te zijn, was een gewone fokteef, een die hij vanuit Nederlands geïmporteerd had. Hij fokte normaal alleen maar zwaar gespierde honden, maar hij wilde zijn lijnen verbeteren, hij wilde gespierde, grote en atletische honden hebben, welke niet alleen bekend stonden om hun kracht, maar ook om hun snelheid en hun wendbaarheid. De vader was een gitzwarte, reusachtige pit bull reu, welke al eens aan de top gestaan had, maar al enkele maanden weinig getraind had, om teven te dekken. Hieruit kwam Keegan, een zwarte American pit bull reu. Keegan had al een broer en een zus, welke dezelfde vader hadden, alleen een andere moeder. Dit waren Ney en Quad, welke een half jaar ouder waren. Ney en Keegan konden het nooit goed met elkaar vinden. De rednose pit bull nam het vaak op tegen Keegan, welke natuurlijk altijd verloor. Quad en Keegan hadden vrij weinig met elkaar te maken. Toen Keegan een half jaar was, begonnen de vechterstrainingen. Zijn broertjes en zusjes, welke hij totaal niet kende, werden verkocht en hij bleef over. Al zeer jong werd hij gecoupeerd. De reu werd prima gesocialiseerd, kreeg een goede opvoeding en naast het feit dat hij vechthond was, was hij gewoon een doodnormale hond. De eerste ontmoeting met een teef was op het gebied waar hij trainde als vechthond. Zij was ongeveer even oud als hem, iets ouder misschien, ook een vechthond. Ze was prachtig, ze had een bruin oog en groen oog, ze was zeer atletisch, licht gespierd en had een prachtige, sneeuwwitte vacht. Keegan herinnerde haar nog met elk detail die hij van haar wist. Ze was zeer vriendelijk voor een vechthond, kon het vechthondenleven eigenlijk niet aan. Ze was te soft voor een vechthond, ze had een geweldig karakter en was werkelijk waar waarschijnlijk de knapste teef die hij ooit van zijn leven gezien had. Algauw vond hij haar echt leuk, ze deden veel samen, als hij niet bezig was met trainingen. Vele maanden gingen voorbij, maar hij bleef haar even leuk vinden. Of dat wederzijds was, had hij nooit kunnen ontrafelen. In elk geval was het een geweldige vriendschap. Hij werd steeds sterker en begon ook gevechten te doen. Hij bleek tactisch een goede vechter te zijn, maar moest nog verder trainen, om al zijn zintuigen op scherp te stellen. Hij ging steeds vaker vechten, langzaam verzwakte zijn contact met de teef, welke Ebony heette, door de kleur van haar oog. Toen hij twee jaar was, moest hij van zijn baasje mee naar een wedstrijd, om zijn toekomstige tegenstander te zien, welke uit zou maken of hij kampioen werd of niet. Moment heette deze reu. Keegan keek naar de reusachtige, doorgedraaide reu, welke in de ring gezet werd. Hierna verscheen een witte hond op het veld, een met een bruin oog en een groen oog. Het was Ebony. Keegan keek geschrokken naar de teef, welke nog altijd zo was als vroeger. Hij zag hoe ze omkeek en zo kwamen ze oog in oog. De zwarte reu zag de angst van de teef in haar ogen en wilde helpen, maar hij werd strak gehouden. De twee honden begonnen te vechten, maar algauw wist de reu wie er zou winnen. Met verschrikkelijk veel pijn zag hij hoe de doorgedraaide hond de teef afmaakte. Zwaar gewond was ze, toen ze het gevecht wilden stoppen, maar de reu kreeg nog de kans om een einde te maken aan het leven van Ebony. Vol pijn keek Keegan toe hoe de teef de laatste beet kreeg.
“Ebony,” sprak de reu, welke was ontsnapt uit de greep van zijn baas. Hij hurkte zich naast de teef, welke rood kleurde van het bloed. Hij begon langzaam haar wonden te likken, maar het bloed was al niet meer te stoppen. “Ebony, ga niet..” mompelde hij zachtjes, terwijl hij zijn neus op haar schouder legde en naast haar ging liggen. De teef hijgde vermoeid, maar wist nog een kort moment naar de reu te kijken, door met alle kracht die ze had haar kop op te tillen. Er leek een kleine glimlach te verschijnen op het gelaat van de teef, maar ze legde haar kop weer op het zand en blies de laatste ademhaling uit.
Keegan was gebroken, maar deed niet depressief. Hij reageerde alles af op het trainen, hij wilde sterker worden dan ooit. Hierbij leerde hij Danos kennen, een reu welke ook veel trainde. Zijn baasje was een arme drugsdealer, een die zijn geld verdiende met hondengevechten, maar ook alles weer uitgaf aan drugs. Danos was een reu, die Keegan oprecht mocht. Ze kregen een goede band, deden oefen gevechtjes en werden samen steeds sterker. Uiteindelijk bleek het Danos te zijn, welke als eerste tegen Moment moest vechten. Het baasje van Keegan en die van Danos sloten een bondgenootschap, met als enige regel: Keegan en Danos mochten nooit vechten tegen elkaar. Hierbij verdeelden ze al het geld en fokten ze hun honden. Uiteindelijk moest Danos gaan vechten. Keegan bleef heel het gevecht bij hem. Danos leek op het eerste gezicht vele malen sterker, hij was tactisch veel beter bezig en was ook een stuk behendiger. Het zag er naar uit dat Danos ging winnen. Echter kon de reu het niet aan een einde aan het leven van Moment te maken, waardoor de reu zijn kans greep en met een verschrikkelijk sterke beet in de keel van de kruising een einde aan het gevecht maakte.
Grommend sprong Keegan het veld in. Vele mensen keken verbaast naar de reu, welke Moment grommend uitdaagde. Deze daagde hem ook uit. Danos’ levenloze lichaam lag bloedend op de grond. Nog nooit had Keegan zoveel woede gevoeld als hij nu had gevoeld. Hij wilde het leven van de Rottweiler beëindigen, net zoals hij bij Ebony en Danos gedaan had. Met grote passen liep de reu richting de Rottweiler. Zijn spierwitte tanden werden zichtbaar. Alles werd vaag voor de ogen van de American pit bull terrier.
Uiteindelijk konden de twee honden uit elkaar gehaald worden, na een zwaar gevecht. Moment was zwaar gewond geraakt en was niet meer in staat te vechten voor een lange tijd, wat betekende dat Keegan de nieuwe Champion was. Toen kwam de politie, welke aan de vechtersgang een einde maakte. Honderden vechthonden bezitters, drugsdealers of maffioso werden vastgezet. Keegans baas vluchtte naar het gebied waar Keegan zich nu bevond, met veel andere honden. Opnieuw begonnen alle criminele zaken. Steeds meer gevechten deed de reu. Uiteindelijk brak dit hem totaal.
“Hij is net als een soldaat, in het slachtveld. Reken maar dat hij kapot gaat. Een heel leger staat achter hem, maar ook een heel leger staat tegenover hem.” De grote man keek naar de Zwarte pitbull reu, welke rustig omhoog keek. “Maar binnenkort zet ik hem tegenover zijn grootste vijand, iemand die hij dood wil hebben. We zijn sterker dan ooit. Denk maar niet wat hij nu breekbaar is. Hij gaat ooit kapot, maar dat moment is niet nu.”
Uiteindelijk kwam de pitbull reu inderdaad tegenover iemand te staan, die hij bijzonder goed kende. Iemand die hij altijd al dood had willen hebben. Hij kwam tegenover zijn broer te staan.
“Daar komt de tegenstander,” sprak zijn baas, met zijn extreem ruwe, rokerige stem. De reu keek meteen op. Een schoot zijn hart in zijn keel, toen hij de bekende vachtkleur zag. Wit met bruine vlekken. De kort gecoupeerde oren. Zijn broer, zijn broer, in levende lijven, stond voor hem. Sterker dan ooit. Zijn gespierde schouders lieten de reu even schrikken. Zijn valse blik, liet menig mensen opzij gaan. Ney, wat hadden ze met hem gedaan. Al was Ney de kleinere, hij was duidelijk gespierder. Keegan slikte en vlak voor hem, stopte de Braziliaanse man met zijn American pit bull terrier. “Keegan,” sprak zijn broer met een knikje, waarna hij ging zitten. Een valse grijns sierde zijn gezicht, zijn normaal zo uitdagende blik was ingewisseld voor bloeddorst. Oh Ney, wat hadden ze met je gedaan..? De reu staarde naar Keegan, maar het leek net alsof hij door de reu heen keek. Keegan knikte eventjes. “Broer,” sprak hij enkel. De mannen bespraken wat met elkaar, terwijl Keegan de reu goed in de gaten hield. “Tienduizend voor de hond die wint,” was het laatste wat de zwarte reu hoorde, voor de reu weggetrokken werd. Nu zou het gevecht beginnen, het gevecht met zijn eigen broer. De reu slikte eventjes. Medelijden moest weggeduwd worden. Nu moest enkel nog de dominantie winnen.
Ney leek echt overgenomen te zijn door de duivel. Een luide grom verliet zijn bek, waarna hij op de zwarte, grote reu afsprong. Deze leek enkel nog helder na te kunnen denken en sprong opzij, om vervolgens een uitdagende blaf te laten horen. “Ney, je bent gek geworden,” gromde hij. Zijn broer, met een bloeddorstige blik in zijn bruine ogen, met kwijl wat van zijn lippen afliep. Was dit Ney wel? Hij wist het even niet meer, maar er was geen tijd om lang na te denken. De reu kwam weer op hem af gerend. Keegan sprong opzij. Ze scherpe kaken van de doorgedraaide reu klapten vlak naast zijn oren op elkaar. De zwarte reu duwde de witte pit bull met zijn gespierde schouders opzij. Ney was echt dom bezig. Was hij alles vergeten wat hem geleerd was? Hij maakte zichzelf enkel moe met deze aanvallen. Keegan gromde luid en duwde de reu opnieuw. Deze verloor zijn balans en viel hard op zijn schouder. De zwarte reu schudde zijn hoofd en duwde zijn poot op de keel van zijn broer. Een luide grom verliet zijn bek. Dit was te simpel. De witte pit bull leek gebruik te maken van het korte moment, waarbij de zwarte reu eventjes niet oplette, en zette zijn spierwitte tanden in de poot van de reu. Een kort moment bleef alles stilstaan. Woede vulde de gedachten van de zwarte reu, teleurstelling evenals. Een kort moment verloor hij zijn bewustzijn en zijn rem, de rem die tegenhield dat de zwarte reu niet naar de keel van de andere reu greep, schoot open. Niets kon hem nu meer tegenhouden. De zwarte reu liet zijn spierwitte tanden zien en beet hard in de borst van zijn broer. Deze liet meteen los en gaf Keegan een trap in zijn gezicht. Hij sprong opzij en zag hoe de witte vacht van de reu langzaam rood kleurde. Hij keek naar de mensen, die joelden van plezier. Keegan snoof en zag hoe de reu als een dolle op hem af sprong. Hij sprong op de flank van de zwarte pit bull, waardoor deze zijn evenwicht verloor en hard op de stoffige grond belandde. Een harde beet in zijn schouder zorgde voor een bloedende wond. Hij gromde luid en zette zijn sterke kaken in de borst van zijn broer. “Kom op Keegan!” riep zijn baas. De reu trok de witte pit bull op de grond en rolde zich om, zodat hij boven zijn broer stond. Deze gromde en kwijlde, bloed vulde de bek van de witte pit. Een grote wond vormde zich op de schouder van de zwarte reu, bloeddruppels vielen op de stoffige bodem. Keegan zette zijn tanden in de onderkaak van de reu, terwijl zijn poot op de keel van de witte pit bull stond. Het zag ernaar uit dat hij zou winnen. Echter was er één ding wat de reu niet verwachtte. De sterke achterpoten van de witte pit duwde hem in zijn buik. De heftige beet van de witte pit, in zijn borst, scheurde los. De zwarte reu viel naar achteren, hard op zijn linker schouder. Stof schoot omhoog, bloeddruppels druppelde uit zijn schouder en zijn borst. De witte pit kwam moeizaam overeind en zette zijn kaken rondom de keel van de zwarte pit. Was dit zijn einde? De reu voelde de tanden steeds strakker rondom zijn keel. De witte vlek op de borst van de pit was nu enkel nog rood. Hij moest nu iets doen, iets wat waarschijnlijk zeer gevaarlijk werd. Met zijn voorpoot duwde hij tegen de onderkaak van de witte reu, waardoor deze zijn grip iets verzachtte. Met zijn scherpe witte tanden zocht hij een huidplooi, maar hij vond de oor van de witte reu enkel. Hij zette zijn tanden erin en trok hard. Bloed vloeide in zijn bek. Hardhandig duwde hij de witte – inmiddels rode, reu opzij. Zijn oor hing ergens, hij had zijn oor afgebeten. De witte pit leek enkel bozer te worden. Keegan drukte zichzelf overeind en zag dat de witte reu weer op hem af gerend kwam. Hard zette hij zijn kaken in de rug van de zwarte reu en drukte hij deze richting de grond. Echter bleef hij staan. Hij moest blijven staan, anders kon hij nooit ontsnappen. “En, beste Keegan? Voel je de dood al?” grijnsde de witte reu, een die Keegan nooit als zijn broer gezien had, en dit verpestte het alleen nog maar. De tanden van de reu waren diep in zijn rug gedrukt. Hij moest nu goed uitkijken, de beet van deze reu was zeer sterk. Keegan moest nadenken. Hoe kwam hij ooit van de reu af? Hoe? Hij moest iets risicovols doen. De reu liet zich naar achteren vallen, zijn volle gewicht bovenop het hoofd van de witte pit. En het lukte. Hij viel bovenop de witte reu, welke langzaam zijn beet verminderde. Hierdoor kon Keegan zich loskrijgen. Hij had pijn, heel erg veel pijn, maar dit was het beslissende moment. De reu draaide zich om en zette zijn poot op de borst van de reu. “Het spijt me,” mompelde de zwarte reu, waarna hij met volle kracht zijn scherpe, sneeuwwitte tanden in de keel van de worstelende reu zette. Dit was het einde. Hij had gewonnen. Hij had zijn broer vermoord. Omdat het moest. Langzaam vloeide het leven van de reu uit zijn lichaam, de kracht in de ogen van de reu verdwenen en wisselde zich in voor een lege blik. Allemaal geschrokken kreten waren hoorbaar. De zwarte reu kon zich nog met moeite overeind houden. Alles werd vaag. Hij had gewonnen.
Uiteindelijk moest de reu weg van zijn baas, welke gepakt werd voor het vechten met honden. De reu werd op straat gezet en moest zien te overleven. Toen kwam hij twee belangrijke personen tegen, die best veel impact op hem hadden. Spottedpelt en Hakuchi. Spottedpelt was voornamelijk zijn speeltje, hij vond het geweldig om met haar te dollen en vond haar werkelijk lief. Hakuchi was een lastiger geval. Een vechthond. Maar hij gaf om haar. Als een zusje, hield hij zichzelf altijd voor. Hij wilde dat ze los kwam.
Zijn vijand. De hond die hij zo graag dood wilde, gebogen over een lichaam, zijn bek vol bloed, zijn borst rood. Meteen schoot er leeg gevoel in Keegan. Dood hem, je hebt nu je kans. Vele woorden schoten door zijn. Maar hij keek vol afschuw naar hoe hij de hond nog aan het verscheuren was, al was deze al dood. Je kon er amper nog een hond in herkennen. Toen was Keegan het zat. “Moment,” gromde hij luid en hij sprong richting de reu, welke verbaasd opgekeken had. Zijn kop kwam hard in de rij ribben van de psychopathische reu, welke naar achteren viel, samen met Keegan. Ze vielen in de rotzooi, welke de mensen van wie de schuur was achtergelaten hadden. Woedend en totaal niet onder controle duwde Keegan zijn poot op de keel van de hond. ”Vieze psychopaat,” snauwde Keegan, welke een harde beet gaf in het gezicht van de hond. Kwijl kwam uit zijn bek, zijn nekharen stonden dreigend overeind en zijn blik was ijskoud, maar woedend tegelijk, Hij voelde enkele adrenaline stoten door zich lichaam, zijn hart ging als een dolle te keer. Zijn lichaam verstijfde, hij begon te trillen en helder denken lukte amper nog. Uit een soort reflex pakte de reu Moment in zijn nek en sleepte hem naar buiten. Grommend staarde hij naar de hond voor hem, welke langzaam overeind kwam. Ook hij trilde, kwijlde en gromde woedend. Algauw sprongen de twee honden op elkaar af, hun reusachtig scherpe tanden in elkaar zettend. Hij voelde hoe de tanden grip kregen in zijn schouder, terwijl hij de nek van Moment beet had. Wild schudde hij met zijn kop, elke keer opnieuw beter grip pakkend. Luide grommen kwamen uit zijn bek, evenals uit de bek van Moment. Enkele mensen keken hulpeloos toe, waarna ze hard wegrenden. Bloed begon in de bek van Keegan te stromen. Hij wist beter grip te pakken en sloeg zijn voorpoot op de rug van de American bull dog, welke losliet en het bloed uitspuugde. Keegan voelde zo veel adrenaline, dat hij de beet niet eens voelde. Ook hij spuugde het bloed uit en keek uitdagend naar de reu, terwijl kwijl uit zijn bek kwam. Algauw sprong hij weer richting de Ambull en greep hij de bek van deze hond beet, om zonder zichzelf in te houden zijn kaken op elkaar te duwen. Moment belandde op zijn rug, met Keegan er bovenop. Hij zette zijn poot op de keel van de Ambull, wild schuddend met zijn kop. Hij voelde hoe de hond worstelde tegen de grip van de American pit bull terrier, maar deze was dus totaal niet van plan los te laten. Luide grommen rezen op uit de keel van de zwarte pitbull. Moment schopte hard in de maag van Keegan, waardoor deze zijn grip verminderde en naast moment neerviel. Het laatste beetje grip wat hij nog had werd losgerukt door de snelheid en kracht van de schop, wat betekende dat de Ambull een grote neuswond had. Deze stond op en duwde Keegan tegen de grond, zijn tanden in zijn borst zettend. In de wond, welke nog niet compleet hersteld was en daarom open ging. Keegan gromde luid, nu drong er wel pijn door hem heen, een schok van pijn wist hem kort stil te houden. Ook de Ambull begon nu met zijn krachtige kop te schudden. Keegan hapte richting de reu, maar wist enkel de oor van Moment beet te pakken. Hard begon hij te trekken, waardoor er een scheur in het oor van de reu ontstond. Hij schopte tegen de kop van de Ambull, waardoor ook deze losliet, om gelijk in de tegenaanval te gaan en de keel van de Ambull te pakken. Hem doden was hij nog totaal niet van plan. Gewoon al enkele bloedende wonden toebrengen. Keegan liep de hond dan ook snel weer los en maakte afstand. Overal over zijn lichaam waren al wonden, stof lag overal over zijn vacht. De Ambull hijgde. “Waarom doe je dit? Voor je liefde, Ebony?” de reu voor hem grijnsde, maar hij zag de pijn in zijn grijns. De opmerking liet Keegan aardig koel. “Maar zij verdiende het, net zoals Danos en jij ook,” lachte hij vals. Keegan begon opnieuw te trillen, te kwijlen en staarde naar de Ambull. Hij schudde zijn kop, maar wist zich niet in te houden en sprong op de rug van de Ambull, om zijn kaken eens hard in zijn rug te zetten. Hij hoorde een kreet en zag hoe de hond zijn kop draaide om Keegan in zijn gespierde achterpoot te bijten. Keegan negeerde de scherpe tanden in zijn spier en schudde hard met zijn kop, bloed opnieuw proevend. Dit maakte hem enkel gemotiveerder harder door te gaan. Hij begon met de forse reu te slepen, nog altijd schuddend en trekkend. Ineens schoot de reu los, naar achteren vallend. Ook Moment viel naar achteren. Hij had de rug open gescheurd. Moment piepte kort. ”Vandaag, is het jou einde” siste Keegan woedend en hij sprong opnieuw, proberend alle pijn te negeren richting Moment, welke hijgend op de grond lag. De reu pakte echter zijn poot beet en gooide Keegan hard op zijn plaat. Hierna stond hij op en ging hij bovenop de borst van Keegan staan met één poot. “Dat dacht je schatje. Je zal Ebony over een korte tijd zien” siste de Ambull vals en hij richtte zijn beet op de keel van Keegan. Deze dacht heel kort na, werkelijk een miniseconde en wist dat het enige wat hem nu kon redden was de bek van de Ambull pakken. Dit kon goed gaan en fout gaan, maar als het goed ging kon hij dit overleven. En hij probeerde hem. Razendsnel opende hij zijn bek en pakte hij de snuit van de Ambull beet. Deze gromde luid. Keegan duwde hem om en gromde, maar gaf hem de tijd op te staan. Echter begon de Ambull niet te grommen, hij begon te hoesten. Hij hoestte bloed op en ook bloed kwam uit zijn neus. Keegan wist dat dit bijna het einde van Moment was. De reu keek ijskoud naar de Ambull. “Give me a moment,” siste Keegan, waarna hij de hoestende hond omduwde en hem in een bijna onmogelijke houding fixeerde. “Good night” sprak Keegan, waarna hij zijn tanden in de keel van de Ambull zette. Deze begon stikkende geluiden te maken, Keegan kort aankijkend met dezelfde jammerende blik in zijn ogen als al die zwakke mormels die Keegan dood zag gaan. Dat was het moment dat hij de moordenaar van zijn Ebony doodde. Wordt vervolgd~
Skills
FysiekZicht: ●●●○○
Reuk: ●●●●○
Gehoor: ●●●○○
Snelheid&Behendigheid: ●●●●○
Doorzettingsvermogen: ●●●●●
Jachtkunsten: ●●●○○
Vechtkunsten: ●●●●○
Vissen: ●○○○○
Kennis van kruiden: ●○○○○
MentaalSociaal bij bekende: ●●●○○
Sociaal bij onbekende: ●●○○○
Omgang met pups: ●●○○
Geduld: ●●○○○
Gevoeligheid: ●○○○○
Pijngrens*: ○○○○○
Waaksheid: ●●●●○
Loyaliteit naar de clan: ○○○○○
*Hoe meer gevulde bolletjes, hoe sneller hij pijn voelt
Other Clans
ThunderClan: - "Meningsloos"
Fear: ○○○○○
Hate: ○○○○○
Sympathy: ○○○○○
RiverClan: - "Meningsloos"
Fear: ○○○○○
Hate: ○○○○○
Sympathy: ○○○○○
WindClan: - "Meningsloos"
Fear: ○○○○○
Hate: ○○○○○
Sympathy: ○○○○○
BloodClan: - "Meningsloos"
Fear: ○○○○○
Hate: ○○○○○
Sympathy: ○○○○○
Rogue & Dogpet: - "Meningsloos"
Fear: ○○○○○
Hate: ○○○○○
Sympathy: ○○○○○
Relationships
» Hakuchi {
Eerste ontmoetingKeegan ontmoette in de stad een pitbull teef genaamd Hakuchi. Ze zag er totaal niet goed uit, ze werd duidelijk mishandeld en was heel angstig. Keegan wist dat hij haar moest helpen, hij had een werkelijke zwakte voor haar. Hij vond het vreselijk om de teef zo te zien zoals ze was, omdat hij het zelf ook meegemaakt had. Maar ze wilde geen hulp, tenminste zo kwam het over. Of ze was te angstig voor hulp. Ze was in elk geval okay. De reu mocht haar werkelijk.
» Damian {
Eerste topicKeegan en Damian kennen elkaar al eeuwig. Al sinds ze erg jong zijn. Keegan trainde Damian, tot wat hij nu was. Ze hadden een zeer goede band, ze moesten immers veel doen vroeger. Keegan is zeker trots op de reu, welke zijn respect dan ook heeft. Het is een goede reu, een die goed met zijn kracht om kon gaan, hij was een goede vechthond en een goede vriend.
» Spottedpelt {
Eerste ontmoetingSpottedpelt. Keegan vond haar een bijzondere teef. Ze was anders dan de rest, wat hij al meteen merkte bij hun eerste ontmoeting. Ze geilde niet zo op aandacht, zoals vele teven wel deden. Ze was liever alleen. En dit maakte haar een perfect pestobject voor Keegan. Hij testte haar graag uit, hij vond haar gezelschap leuk en interessant. Of dit wederzijds was, wist hij niet. Maar in elk geval, ze was niet van hem af.
» Ebony { NPC
Ebony. De mooiste teef die hij ooit in zijn leven gezien had. Zijn beste vriendin. Ze was het beste in zijn leven. Hij vond haar werkelijk leuk. Dit heeft hij echter nooit gezegd en het bleef een prachtige vriendschap, bang voor een afwijzing. Keegan was dan ook gebroken toen ze vermoord werd door Moment. Nog altijd miste hij haar vreselijk. Hij kende haar al heel zijn leven.
» Danos { NPC
Danos was Keegan zijn beste vriend. Ze trainden veel samen, gaven elkaar tips, liepen met elkaar reusachtige wandelingen, supporterden elkaar bij ieder gevecht die ze hadden. Ze waren echt beste vrienden. De reu was echter vermoord door Moment, wat Keegan razend maakte. Nog altijd zoekt hij de reu op, om hem te vermoorden.
» Quad { Ander forum. NPC.
Quad was de halfzus van Keegan. Ook zij was een vechthond. De reu had vrij weinig met haar te maken. Het was een prima teef, met soms wat enge trekjes, maar Keegan hield wel van haar.
» Ney { Ander forum. NPC.
Ney was de halfbroer van Keegan, daarmee dan ook de volledige broer van Quad. Ney en Keegan konden het nooit goed vinden, Ney gebruikte zijn kracht altijd tegen Keegan. Op een leeftijd van zes maanden werden ze gescheiden, tot Keegan 3 was. Toen moest Keegan vechten tegen de rednose pitbull, welke compleet veranderd was. Hij was een bloeddorstige psychopaat geworden. Om zijn eigen leven te beschermen, moest hij de reu doden. Nog altijd zit hij hier wel een beetje mee.
» Reagan { Ander forum. NPC.
Reagan was een prachtige Australian shepherd, welke Keegan zag als zijn kleine zusje. Hij wilde haar beschermen met zijn leven. De teef zag dit echter anders. Zij had een soort verslaving voor hem ontwikkeld en was een echte stalker geworden. Ze wist werkelijk alles over hem, vond hem helemaal geweldig. Keegan wist niet goed wat hij ermee aanmoest.
Andere ontmoetingen:- Absentstar.
- Wolfpup.
