Almost the same (+Darkisha)

Onderwerp: Almost the same (+Darkisha) vr apr 17, 2015 6:09 pm

Damian genoot van het warme, malse stukje vlees wat in zijn bek hing. Hij had net het konijntje gevangen en vers bloed droop ervan af. Hij kon niet wachten om rustig te zitten en even te genieten van zijn konijn. Hij had al een tijdje niet meer zulk goed vlees gehad. Eerst waren het alleen maar ratten en muizen, eekhoorns etc. Ja, dat was allemaal een beetje schamper. Hij miste het soms wel om lekkere stukken vlees te krijgen van zijn baasje. Maar dat kon niet meer. Hij wilde niet terug. Zo af en toe een kijkje nemen was leuk, maar om er te blijven... Hij zat er niet op te wachten om weer gevangen te worden genomen en dan in een kooitje vast te zitten -waar hij dan overigens net in paste- en weer moest vechten tegen andere honden. Dan ging ze mooie uiterlijk helemaal aan stukken. Dat mocht natuurlijk niet gebeuren. Zijn vacht zag er nu juist zo mooi uit. Paar littekentjes hier een daar, maar dat kun je dan tenslotte ook niet tegengaan. Wel miste hij het vechten tegen de andere honden. Die trots die je voor jezelf voelde als je had gewonnen, wat natuurlijk ook vaak gebeurde. Ja, dat was wel een goeie methode om veel zelfvertrouwen te krijgen.

Inmiddels had hij wel een redelijke plek bereikt om zijn konijn op te eten. Met een plof kwam Damian neer op de grond en hij nam grote happen van het konijn. Het was zo heerlijk warm en voelde mals tussen zijn kaken. Als het aan hem lag dan had hij alle dieren hier al opgegeten, maar je kon beter niet jagen als je alleen trek had.
Opeens hoorde hij pootstappen vlakbij hem en hij rook de geur van een onbekende teef. Vlug keek hij op, waar inmiddels zijn welbekende grijns zichtbaar werd. Grijnzen was gewoon standaard bij hem. Of hij nou zwaar gewond was, boos was of juist blij of neutraal, altijd hing er wel een grijns rond zijn lippen. Natuurlijk was het wel duidelijk welke grijns wat inhield. De een stond juist charmant terwijl de andere intimiderend en gevaarlijk was. Het was knap dat zijn kaak niet vast stond. Niet dat hij 24/7 aan het grijnzen was. Als hij echt woedend was dan was de grijns weg en kon je maar beter maken dat je weg kwam. Damian zonder grijns was niet goed. Meestal niet dan...
Nu had de Rottweiler zijn vriendelijke grijns opstaan. Hij was altijd vriendelijk tegen alles en iedereen. Zijn stemming veranderde vaak zodra hij doorkreeg wat voor typje een hond was.
Een zwarte American Pitbull Terriër stond op een paar meter afstand. Ze was nog erg jong, een pup nog maar. Waarschijnlijk zag de grijns die hij haar gaf er niet echt vriendelijk uit door al het bloed wat aan zijn mond zat geplakt. Vlug liet hij zijn tong erover heen gaan zodat hij niet zo afschrikwekkend leek. ''Hallo daar.'' Kwam er vriendelijk uit. Vlug liet hij zijn ogen over de teef glijden. Haar vacht was mooi zwart en Damian kende haar ras wel. Ze had hetzelfde ras als Keegan. Ze leek trouwens ook een beetje op hem, maar dan vrouwelijker en kleiner en zo.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) vr apr 17, 2015 7:58 pm

Darkisha was s'ochtends vroeg gewekt, door het waterige zonnetje dat opgekomen was. Inmiddels raakte ze langzaam gewend aan het mooiere weer. Ze had immers tot nu toe alleen Leaffall en Leafbare meegemaakt, twee van de wat zwaardere seizoenen. Haar bruine ogen -die immers veel op die van haar vader leken- stonden erg vrolijk. Deze dag beloofde mooi te worden. Immers dat hoopte ze, laatst had ze haar vader gevonden. Ze had hem ontmoet voor het eerst in de zes manen tijd dat ze al op deze harde wereld rondliep. Haar moeder, haar prachtige steun en toeverlaat had het leven verlaten toen ze nog maar 4 manen oud was. De tijd was enorm snel gegaan, de ene dag had er nog sneeuw gelegen en de volgende dag was het zonnetje tevoorschijn gekomen en kwam er meer prooi beschikbaar voor de pup. Het geluk was aan haar zijde geweest. Haar moeder had haar vanaf het moment dat ze redelijk kon rennen, leren jagen. Jagen in de sneeuw was zeker niet haar favoriete bezigheid, haar zwarte vacht viel immers al snel op. Ze schudde haar kop even vrolijk, terwijl ze langzaam op pad ging. Keegan zou zich vast niet zo snel zorgen maken om zijn dochtertje. Ze wou hem niet wakker maken en liep met soepele en speelse passen over het Rogue gebied. Wel zorgde ze er voor dat ze uit de buurt van mogelijk agressieve honden bleef. Ze had niet veel zin in een gevecht, tenzij het een speelgevecht was. Haar speelsheid was vandaag enorm aanwezig. Iets dat haar enorm verbaasde, ze was sinds 2 manen bijna altijd serieus geweest. Ze had haar moeder willen bijstaan in het jagen, en omdat ze natuurlijk op die leeftijd niet kon vechten had haar moeder dat toegestaan. Als de pup mee kon jagen, ving je sneller wat. Toch was het even risicovoller in het begin, want pups konden minder goed sluipen en waren over het algemeen erg luidruchtig. Zo ook Darkisha, totdat ze doorhad hoe belangrijk het was om stil te zijn. Ze had haar moeder trots willen maken, maar was zelf ook een enorme doorzetter. Daardoor was ze ook nog steeds in leven. De zoektocht naar haar vader, had minstens een maan geduurd. Toch was het relatief kort als ze het feit bekeek, dat haar vader niets van haar bestaan had af geweten en dat ze nog zo onervaren was. Daarbij had ze maar een klein beetje informatie over hem van haar moeder gekregen. Dat hij een ex-vechthond was, was iets dat ze vanaf jongs af aan al had geweten. Ook wist ze zijn naam, het was een enorm prettige reünie geweest voor de jonge pup, die vanaf toen weer een familie had. Ze had een familie nodig, of ze familie bij bloed waren of niet. De geur van een muisje kwam haar neus binnen gedragen, ze achtervolgde het vrolijk en speels, niet meer oplettend op geuren van andere honden, en volledig geconcentreerd op haar prooi. De vrolijke pas van haar waren haast sprongen, waardoor ze snel vooruit kwam. Met een noodgang kwam ze dan ook stil te staan, op het moment dat ze een Rottweiler zag. Het muisje had ze bijna zijn poten ingejaagd. Zelfs dan nog was het duidelijk dat ze een aardig staaltje jaagtechniek bezat, zeker voor haar leeftijd. Ze hield haar kop nieuwsgierig schuin, haar bruine ogen stonden opgewekt, maar toch ook erg onzeker. Ze was bijna altijd onzeker rondom andere honden, omdat ze niet wist en niet begreep wat er door anderen van haar verwacht werd. Daarbij kende ze het karakter niet. Een vriendelijke glimlach stond op het gezicht van de Rottweiler zodra ze in zijn vizier kwam. Toch drupte nog wat bloed aan zijn mond, dat hij snel weg likte. Hij was duidelijk bewust van het feit dat het bloed hem er eng uit liet zien. Toch bleef de pup verstijfd staan. Ze bewoog even geen enkele centimeter totdat ze zijn stem hoorde. "Hallo daar," klonk er vriendelijk, maar toch redelijk zwaar. Zijn stem was natuurlijk zwaarder dan die van een teef, überhaupt van haar. Want zij was nog erg jong, en ook al had ze een mooie grootte voor haar leeftijd. Ze was nog steeds jong en klein. Ze keek hem afwachtend aan voordat ze zachtjes antwoorde. "Goedendag Meneer." Antwoorde ze net zo vriendelijk terug. Ze liep voorzichtig naar hem toe en keek hem inschattend aan. "Wie bent U?" Vroeg ze nu. Ze keek lichtelijk nieuwsgierig naar de Rottweiler. Zijn littekens deden hem aan haar vader denken. "Bent U ook Ex-vechthond geweest?" Vroeg ze zachtjes, met een knikje naar zijn littekens. Ze ging langzaam zitten, een hongerig gevoel kwam weer boven. Ze had bijna een muis te pakken gehad en daarmee haar honger kunnen stillen. Zonder dat ze afhankelijk van haar vader werd. Ze wou niet dat iemand voor haar moest zorgen. Immers had ze zelf geleerd om op haar eigen poten te staan. Haar maag rommelde zachtjes, een overduidelijk geluid waarvan de pup zeker was dat de ander het ook had gehoord. Ze keek hem aan. Zou ze een hapje mogen van zijn prooi, sinds ze haar muisje door hem verloren was?

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) za apr 18, 2015 11:59 am

De zwarte pup was vrolijk aan komen springen, blijkbaar was ze nog niet bewust van zijn aanwezigheid. Een muis rende op hem af. Waarschijnlijk omdat de pup hem opgejaagd had. Damian probeerde zijn poot te verzetten om het kleine beestje te pakken, maar het had vrij weinig nut en het diertje liep vlug om zijn poot heen.
Inmiddels had de American Pitbull terriër hem opgemerkt en vriendelijk zei Damian het jonge teefje gedag. Ze stond verstijfd, wat op zich best logisch was. Wel kwam er al snel een vriendelijk gedag uit haar mond. "Goedendag Meneer." Antwoordde ze. Hij grinnikte inwendig door het feit dat hij meneer werd genoemd. Goed opgevoed was ze zeker. In tegenstelling tot zijn eigen stem -zwaar en ruw- was haar stem hoog en licht. Je kon bijna zeggen dat het schattig was, maar zo was hij natuurlijk niet. Hij was geen teef. "Wie bent U?" Een lichtelijk nieuwsgierige blik lag in de bruine ogen van de jonge teef. Een volgende, ietwat opmerkelijke vraag kwam er achteraan. "Bent U ook Ex-vechthond geweest?" Kwam er zachtjes uit. ''Damian is de naam, en hoe heet jij?'' Vroeg hij weer vriendelijk. ''En ja, ik ben ook vechthond geweest.'' Vervolgde hij daarop. Was dat zo duidelijk? Hij had hier en daar een paar littekens ja, maar dat kon iedere hond hebben. Daarnaast vroeg ze of hij ook vechthond was geweest. Wie nog meer dan, die ze kende? ''Wie ken jij dan nog meer, die een vechthond is?'' Vroeg hij er nieuwsgierig achteraan. Je zag niet vaak dat andere pups wisten wat vechthonden waren. Tenminste, zover hij wist.
Ineens werd hij afgeleid door een maar al welbekend geluid. Blijkbaar had er hier iemand honger. Wat op zich vrij logisch was. Hij had de muis van die pup niet weten te vangen. Dus ergens had ze wel een beetje recht op zijn konijn. Hij richtte zijn blik even op het half aangevreten beest. Ach, vrouwen en kinderen gingen voor, zeiden ze altijd. Deze pup was dan misschien wat laat geweest om de eerste te zijn, maar ze had nog wel recht. ''Hier, je mag best een paar happen. Dat is wel zo eerlijk aangezien je muisje ervandoor is gegaan.'' Zei Damian grijnzend terwijl hij het konijn een beetje meer naar haar toeschoof.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) za apr 18, 2015 1:47 pm

De andere hond leek haar vragen niet erg te vinden. Wel leek hij even verbaasd te zijn bij haar vraag over zijn afkomst. ''Damian is de naam, en hoe heet jij?'' Vroeg de andere hond vriendelijk, waarvan ze nu zijn naam wist. ''En ja, ik ben ook vechthond geweest.'' Darkisha keek hem aan met grote bruine ogen, zou hij dan haar vader gekend hebben? Ze vergat even te antwoorden op zijn vraag. Ze schudde haar kop even voordat ze de vraag herinnerde. "Darkisha," zei ze zachtjes, met haar hoge en jonge stem. Ze moest nog veel leren en groeien voordat ze een mooie redelijk lage vrouwen stem zou krijgen. ''Wie ken jij dan nog meer, die een vechthond is?'' Die vraag had de jonge pup ergens wel verwacht. Want hoeveel jonge dieren wisten er nu van vechthonden af. Daarbij waren er maar enkele rassen die eraan voldeden. Ze keek heel even naar de grond, straks sprak ze met een vijand van haar vader. Ze bewoog haar oortjes licht nerveus heen en weer voordat ze antwoorde. "Keegan, mijn vader." Zei ze langzaam, -onzeker- als antwoord. Haar maag rommelde nog eens, ze zuchtte zacht. Waarom moest haar maag nu altijd zo overduidelijk rommelen terwijl ze in de buurt van anderen was? Manen was ze zoveel mogelijk honden uit de weg gegaan. Ze mocht dan misschien een erg sterke en gespierde bouw hebben, ze hield alleen niet zo van vechten. Ze was er dan ook door niemand in getraind. Haar mooie zwarte kop bracht ze langzaam dichterbij die van de reu tegenover haar. Hij schoof zijn prooi langzaam naar haar toe, sinds ze door hem haar prooi was kwijt geraakt vond ze dit wel een erg netjes aanbod. "Hier, je mag best een paar happen. Dat is wel zo eerlijk aangezien je muisje ervandoor is gegaan." Zei Damian grijnzend. Ze knikte eventjes voordat ze een paar happen nam. Ze was blij dat ze haar honger kon stillen. "Dankuwel." Bedankte ze de grotere hond eventjes. Ze keek hem speels aan. Ze durfde hem haast niet te vragen in een speelgevecht, enkel leek het haar wel leuk even iets anders te doen, dan dat ze normaal deed. In plaats van aan te vallen dook ze speels in elkaar en kwispelde ze uitdagend. Toch was het duidelijk dat ze geen gevecht wou. Enkel even spelen. Ze sprong heen en weer met haar tong al half uit haar bek hangend. "Kom op Damian!" Riep de pup vrolijk. Het was een van de eerste keren dat ze met redelijk zelfvertrouwen iets wou ondernemen. Normaal begreep ze niets van andere honden waardoor ze erg onzeker overkwam. Nog steeds was dat wel te merken in de voorzichtige manier waarop ze communiceerde, maar toch voelde deze onbekende hond haar redelijk vertrouwd aan.

Darkisha was al lange tijd niet meer zo vrolijk geweest. Haar moeder die net als haar en haar vader een American Pitbull Terrier was geweest. Was veelte snel van de aardbodem verdwenen. De manier waarop het gebeurde maakte dat Darkisha Tweebenen en hun Dogpets voor geen meter vertrouwde. Toch had ze er geen problemen mee dat haar vader en de hond tegenover haar ex-vechthonden waren. Ze begreep immers wel dat het niet echt een keus was van die honden om zo behandeld te worden. Ze wachtte nog steeds geduldig af of de andere hond mee zou willen gaan in haar spelletjes, al waren haar gedachten nu wel even afgedwaald.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) ma apr 20, 2015 8:02 pm

"Darkisha,"

Stelde de pup zichzelf voor. Zelf had Damian gevraagd welke vechthonden ze dan nog meer kende. Ze ging toch niet met vechthonden om? Dat was gevaarlijk. Je mocht een pup, en al zeker geen teef, in de vechtsport betrekken. Dat was gewoon triest.
"Keegan, mijn vader." Antwoordde Darkisha toen na wat aarzelen. Damian's oren schoten gelijk omhoog bij het horen van Keegan's naam en het woord vader. Haar vader. Waarom heeft Keegan dat hem nooit verteld? Wist hij het überhaupt zelf? Hij is nou niet bepaald gemaakt voor vaderschap. Vreemd dit. ''Ah Keegan. Ja die ken ik wel degelijk. Hij is een goeie vriend van me.'' Zei Damian vriendelijk. ''Alleen nooit geweten dat hij vader was...'' Mompelde hij erachteraan. Inmiddels had hij zijn aangevreten konijn naar Darkisha geschoven en ze bedankte hem kort. Vervolgens had de pup heel andere plannen. Speels keek ze hem aan en nam ze een bepaalde houding aan. "Kom op Damian!" Zei ze vrolijk, hem uitdagend. Twijfelend keek hij kort naar de grond. Hij wist niet zeker of het handig was om met een jongere pup te spelen. Maar toch besloot hij in haar speelsheid mee te gaan. De pup leek zo vrolijk, en dat geluk wilde hij haar graag gunnen. Hij was natuurlijk gewoon een goede hond. Hij liet zichzelf door zijn achterpoten zakken in een speelse houding, net zoals Darkisha had gedaan en hij wachtte af tot ze de eerste zet zou maken. Het leek hem beter om haar te laten beginnen. Hij wist tenslotte niet echt wat voor spel ze wilde spelen. Hij heeft nooit echt leren spelen. Het was bij hem heel anders. Bij hem ging het om overleven. En hij was bang dat hij de pup anders pijn deed.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) di apr 21, 2015 7:53 pm

Om te zeggen dat de andere hond verbaasd leek, was een understatement. Hij was namelijk meer dan verbaasd, eigenlijk deed hij haar denken aan haar vader. Die was zich dan ook rot geschrokken toen hij een dochtertje bleek te hebben. Haar bruine ogen, die bijna hetzelfde waren als haar vader, straalden eventjes. Voordat ze naar hem luisterde, met haar oren gespitst. ''Ah Keegan. Ja die ken ik wel degelijk. Hij is een goeie vriend van me.'' Klonk er al vriendelijk, Damian leek haar vader wel te mogen. Dat was voor de jonge pup wel een opluchting. ''Alleen nooit geweten dat hij vader was...'' Mompelde haar vaders vriend erachter aan. "Hij weet het ook nog maar net.." Zei ze zachtjes, natuurlijk kon haar vaders vriend er niets van weten als haar bloedeigen vader het nog maar net wist. Het was een mooie gezinshereniging geweest, voor de pup en haar vader. Ze was blij dat hij haar meteen had geaccepteerd, en ook al kende ze hem nog niet zo goed, ze wist wel bijna zeker dat ze elkaar wel zouden mogen. Toch was ze in het begin best nog wel onzeker geweest, want hoe wist ze nu zeker dat haar vader haar niet zou verlaten. Toch begon ze er steeds meer vertrouwen er in te krijgen, dat haar leven nu iets zou beteren. Tenminste als haar vader niet al te veel vijanden had. Haar ogen kneep ze even tot spleetjes voordat ze haar zwarte kop schudde.
Ze keek naar de Rottweiler die even twijfelend leek over het spelen. Haar uitnodiging was toch duidelijk geweest? Wou hij niet spelen, was ze onaardig geweest, had ze hem beledigd!? Zo ver ze het wist, namelijk niet. Onrustig bewoog ze met haar oortjes niet wetende wat ze met die situatie aan moest. Ze begreep weinig honden, en dat bracht haar dan ook regelmatig in de problemen. Haar bruine ogen richtte ze op naar de grotere hond. Uiteindelijk leek zijn twijfelachtige gedrag maar van korte duur. De hond zakte al door zijn achterpoten en wachtte geduldig af. Blijkbaar wou hij haar laten beginnen. Ze schudde speels en tevreden met haar kopje en sprong naar voren. Haar poten sloeg ze zachtjes en speels tegen zijn flank voordat ze vrolijk en nog steeds licht uitdagend kwispelde. Ze stormde toen weg, met een korte blaf. "Pak me dan!" Grinnikend bleef ze op een kort afstandje staan, wachtend op zijn actie.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) vr mei 01, 2015 9:44 am

"Hij weet het ook nog maar net.." zei Darkisha zachtjes nadat Damian zich hardop had afgevraagd waarom zijn vriend hem niks had verteld over vaderschap. Langzaam knikte de Rottweiler begrijpelijk met zijn kop. Dat verklaarde voor hem in ieder geval al een hoop.
Eerst had hij getwijfeld om met de pup te spelen. Het spelen vroeger was voor hem anders geweest. Darkisha bewoog onrustig met haar oren, dat was de Rottweiler niet ontgaan. Hij snapte ook wel dat hij haar anders als het ware afwees. Na zijn korte aarzeling liet hij zich toch maar in een speelse houding zakken en keek hij de jonge pup uitdagend aan. De onzekerheid van de pup was gelijk weer verdwenen en ze sprong naar voren om vervolgens met haar poten zachtjes tegen zijn flank te duwen. Voor Damian haar ook maar had aangeraakt was de pup alweer weggerend. "Pak me dan!" grinnikte ze en dat liet de Rottweiler zich geen twee keer zeggen. Hij spurtte achter de pup aan die inmiddels afwachtte. Damian remde op het laatst wat af zodat hij niet in volle vaart tegen de pup aanbotste. Hij stopte abrupt voor haar om vervolgens zachtjes met zijn poten tegen haar borst te duwen waardoor hij haar maar een klein zetje gaf. Vlug rende hij een kort bochtje om haar heen om nu tegen haar flank aan te duwen, net niet hard genoeg om haar om te kunnen duwen. Grijnzend keek hij de pup aan terwijl hij maar een meter van haar afstond, wachten op haar actie. Benieuwd of Darkisha hem tegen de grond kon werken.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) zo mei 03, 2015 11:43 am

De rottweiler had geknikt op haar antwoord, blijkbaar begreep hij nu wat hij wou begrijpen. De pup wachtte geduldig af wat de grotere hond zou doen, ze vond het best leuk eens een andere hond te ontmoeten die niet haar zo snel mogelijk van zijn of haar territorium af wou. Eigenlijk mocht ze hem wel, ergens was ze niet bang voor vechthonden ook haar leventje had haar al hard gemaakt. De pup wierp haar kop even omhoog en wachtte nog steeds de acties van de reus af. Dat was wel een bij passelijke naam voor Damian vond ze. Ze stond nog steeds stil, afwachtend op de acties van de andere hond die haar langzamerhand begon te volgen. Eigenlijk al meteen nadat ze hem speels had uitgedaagd, hij rende achter haar aan, maar remde gelukkig op het laatste moment iets af zodat hij niet met volle vaart en gewicht op de nog kleine en slanke pup botste. Iets waarvoor Darkisha stiekem wel dankbaar was, ja ze was misschien goed in jagen voor haar leeftijd, enkel vechten zat er niet in. Ze zwiepte kort en tevreden met haar mooie zwarte staart voordat ze met een grijns de hond aankeek. De poten van de grote reus waren tegen haar borst geduwd enkel hield ze nog stand, het leek wel of de hond niet zijn hele gewicht erin gooide. Nu rende hij om haar heen, ze deed niet de moeite hem bij te houden omdat ze die draai nooit zou kunnen maken. Hij gaf haar een zetje en ze draaide zich met een sprong op, de mondhoeken speels opgekruld zodat een rij spierwitte tanden zichtbaar waren. Ze sloop op hem af, de grijzende reus en keek hem onschuldig aan. De onschuld bleek al snel niet zo onschuldig te zijn. Ze trippelde heel rustig, bijna achteloos op de grote reus af, en sprong toen met al haar gewicht tegen de reu op. Haar ogen twinkelde speels. Ze rende weer weg met een scherpe draai en bleef met haar tong uit haar bek weer staan. "Reus.." Zei ze enkel met een kleine glimlach, voordat ze met een omweg weer terug rende en de hond van achteren besprong. Ze probeerde zijn staart te bedwingen, enkel was de staart redelijk hoog en kon hij sneller zijn staart bewegen dat zij haar hele lichaam. Ze had even de nijging om zelf hijgend neer te vallen, maar dat deed ze niet. In plaats daarvan sprong ze weer voor hem en zakte ze door haar voorpoten heen terwijl ze heen en weer sprong. Afwachtend op zijn speelse aanval.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) wo mei 13, 2015 5:46 pm

Damian keek Darkisha grijnzend aan. De pup besloot om op hem af te sluipen en hem heel onschuldig aan te kijken. Hij had een zwak voor puppies ja, maar hoe zielig ze ook konden kijken, hij trapte er niet in. Ze trippelde heel rustig op hem af en sprong toen met haar volle gewicht tegen hem aan. Hij had het wel al een beetje zien aankomen. Tenminste, dat ze iets van plan was geweest, maar wat daar kwam hij nu dus pas achter. Damian probeerde stevig op de grond te blijven staan, maar door het gewicht moest hij toch wel even een paar stapjes terug doen. Darkisha was weggerend en had een snelle draai genomen. Hij zag de twinkelende oogjes van de speelse teef. "Reus.." Zei ze toen enkel toen ze stilstond en hem aankeek. De kleine glimlach was niet te missen. Vervolgens ging ze achter zijn staart aan die snel heen een weer ging. De pup kon er niet bij door haar grote en door de snelheid. Ze gaf het op en sprong weer voor hem in een speelse houding. Hij rende dit keer op haar af en gooide vlak voor haar zijn poten in de lucht. Het was een beetje de bedoeling om haar hiermee af te schrikken, maar dit was natuurlijk op een speelse manier bedoeld. Hij duwde met zijn poten toen weer tegen haar borst aan. Vervolgens maakte hij een scherpe bocht waardoor hij dit keer bij haar flank stond. Weer gaf hij er een zetje tegen. Snel, voordat ze zich kon herstellen, ging hij naar haar andere flank. Dit keer gaf hij geen zetje, maar zette hij zijn poten op haar rug. Hij keek haar grijnzend aan, al had hij geen idee of ze het überhaupt kon zien. Zijn poten duwde haar tegen de grond. Natuurlijk kon hij ook met zijn volle gewicht bovenop haar rug gaan zitten, maar dan gaf hij haar geen eerlijke kans om te ontsnappen. Hij wilde geen spelbreker zijn. ''Zie hier maar eens uit te komen, ukkie.'' Zei hij grijnzend.

Onderwerp: Re: Almost the same (+Darkisha) vr mei 15, 2015 4:38 pm

Darkisha was er best wel trots op dat ze in staat was geweest, Damian een paar stapjes terug te laten doen. Ze was dan ook nog niet uitgegroeid en moest nog enorm veel leren. Ze schudde haar kopje tevreden terwijl ze de grotere hond aankeek. Een kleine glimlach stond op de Rottweiler zijn gezicht zodra ze reus had gezegd. Enkel kon ze nog steeds niet bij zijn staart. Op zich was dat geen probleem want ze kon ook andere spelletjes spelen. Zodra ze in speelse houding voor hem was gesprongen leek hij wat van plan te zijn. Damian rende op haar af en gooide haar in de lucht. Ze grijnsde blij. Ze vond haar korte vliegtochtje eigenlijk niet eens zo erg. Ze landde perfect op haar poten en zwiepte tevreden met haar staart terwijl een zachte speelse grom over haar lippen kwam. Echter was ze niet echt afgeschrikt. Ze wist niet wat Damian kon maar vond het eigenlijk daarom ook wel een uitdaging. Nu werden er poten tegen haar borst aan geduwd en moest ze moeite doen in balans te blijven staan. Ze had nu door dat snelheid een handige tool was om te gebruiken tijdens het spelen. Met snelheid had de ander minder tijd zich te herstellen. Nu werd ze tegen haar flank geduwd en viel ze bijna om, nog net bleef ze staan zodat ze een paar stappen terug moest zetten en weer kwamen de poten op haar af. Dit keer viel ze wel om op de grond, en sloeg ze speels met haar poot richting de hond. Zijn poten hielden haar stevig op de grond gedrukt en Darkisha begon ineens te rillen. Haar ogen werden groter en ze slikte een paar keer. Voordat ze zijn poten rustig en zwakjes van zich af probeerde te duwen. De herinnering aan een gevecht die ze als pup had gezien bij haar moeder was soms een heftige herinnering. Er zaten emoties aan verbonden. Het was een gevecht van leven op dood geweest. En haar moeder had ook zo op de grond gelegen, voordat de hond ergens van schrok en weg ging. Echt veel wonden had haar moeder niet op gelopen, maar genoeg om een jonge pup bang te maken. ''Zie hier maar eens uit te komen, ukkie.'' Klonk er alsof de hond lachte, ze probeerde de hond zo nu en dan van haar af te krijgen, ook al waren haar bewegingen geforceerd. Ze wist dat de andere hond was geschrokken van een van de mensen die op twee benen liepen. Die in een monster reden, de pup piepte heel even zachtjes. Voordat ze zich dapper probeerde te herstellen.

» Darkisha