Get ready, here comes ... Splash! (Swandance)

Onderwerp: Get ready, here comes ... Splash! (Swandance) ma apr 13, 2015 7:49 pm

Splashpup had zichzelf opgekruld in haar nestje. Haar ogen zaten nog stijfdicht. Al een poos geleden was de warmte van haar moeder verdwenen, enkel was ze te verlegen om klagelijk te gaan piepen. De kou had haar lichaampje al omringt, ze duwde haar neusje tussen haar poten terwijl ze zachtjes snoof. De welbekende geur van haar moeder was nergens te bekennen. De puppy zuchtte zachtjes, voordat ze weer in dromenland belandde.

In haar dromen was het altijd donker, een grote vlek. Gezien het feit dat ze nog geen beelden kende. Weinig geluid was hoorbaar, enkel hier en daar een zware pootstap. Vredige geuren stroomden haar neusje binnen, zoals die ene van moedermelk. Haar poten bewogen in haar slaap, alsof ze aan het lopen was, in haar geval zal het eerder kruipen zijn, enkel probeerde ze dus vooruit te komen. Toch kwam ze niet dichterbij de geur van moedermelk, ze verwijderde er juist van.

Met een schok werd het jonge hondje wakker en piepte ze klagelijk. Haar maag rommelde al iets, ze trok haar kleine oortjes licht geïrriteerd naar achteren toe. Toch besefte het jonge diertje iets, pootstappen kwamen dichterbij. Zou haar moeder dan toch wederkeren? Haar neusje bewoog iets, enkel ving ze alleen de geur van mos op. De geluiden klonken nog dof maar steeds harder in haar oren. Ze hief haar kopje even op, als wijze van begroeting, maar had tot haar teleurstelling al snel door dat het niet haar moeder was. De geur leek er enkel wel een beetje op, toch was het een vleugje verschillend, deze hond rook naar natte regen, of was het de geur van de buitenlucht? Ze was nog nooit de Nursery uit geweest, daar was ze dan ook te klein voor. Ze trok zichzelf nu maar langzaam terug in haar nest, bang om te veel op te vallen. Een diepe zucht liet haar zij opwellen met zuurstof voordat ze haar kleine staartje om haar heen sloeg. De kou was irritant, toch klaagde ze niet. Ergens was ze wel nieuwsgierig naar de eigenaar van de pootstappen, dus bewoog ze haar oortjes mee met het geluid. Ze hield die mogelijke indringer wel nauwkeurig in de gaten.

Het was een vrij gewone dag in het kamp, vele taken waren al uitgevoerd en ook waren vrijwel alle patrouilles al gemaakt en vertrokken. Swandance was ook al op jacht geweest, had een ochtendgrenspatrouille gelopen en zou nu even een kort moment genieten van de stilte en rust in het kamp. Haar apprentice was vandaag niet op komen dagen, dus had Swandance vrij veel tijd gehad. De Samojeed strekte zich gapend uit en schudde haar sneeuwwitte vacht uit, waarna ze om zich heen keek. Normaal gesproken was ze rond deze tijd ergens in het territorium, dus ze verbaasde zich erover hoe rustig het kamp eigenlijk zijn kon. Opnieuw keek ze even rond, maar er was echt niemand. Dus ze besloot even wat te eten. Misschien kon ze nog langs de Nursery. Ze had gehoord dat er nieuwe pups waren en Swandance vond het altijd leuk om de nieuwe warriors van de clan te zien. Met brede passen liep ze dus richting de voedselhoop om een kleine prooi eraf te halen. Ze had wel genoeg gevangen voor vandaag, ze mocht het.
Langzaam scheurde ze een stukje van de vogel af, welke nog heerlijk vers was. Genietend van het prachtige weer en genietend van het verse vlees lag ze in een hoekje van het kamp, in de schaduw. De zon was al vrij brandend, daarnaast had ze al heel de dag zon gezien dus ze wilde wel even genieten van een koel briesje. Ze luisterde naar alle geluiden die haar oren vulden, de geluiden die eigenlijk elk seizoen anders waren. Kort sloot ze haar ogen, alle geluiden in zich opnemend. Ze hoorde de blaadjes ritselen, de vogels zingen, enkele honden praten en puppy's piepen. Ook waren de geuren per seizoen anders. In de lente rook je veel meer bloemen, het gras rook verser. In de herfst rook alles muf, alles rook ouder, je rook in plaats van bloemen de paddenstoelen. Ieder seizoen had iets anders. Ook zag alles er anders uit. De lente stond bekend om zijn groene kleuren met allemaal bloemetjes. Vrolijke kleuren. De zon was bij de lente nog niet zo wel, subtiel. Een koel briesje stond bekend bij de lente, maar ook de plotselinge regenbuien. En dat maakte het zo leuk, om ieder seizoen keer op keer mee te maken. Het zou verschrikkelijk gaan vervelen als ieder seizoen hetzelfde was.
Toen ze opnieuw gepiep hoorde komen uit de Nursery, besloot ze op te staan en te kijken. Met grote passen wist de Samojeed zich richting het nest voor de pups te verplaatsen en erin te gaan. Haar kop bewoog zich langzaam van links naar rechts. Haar bruine ogen onderzochten alles goed. Een eindje verderop lag een pup, een zeer jonge pup zo te zien, zonder moeder. Swandance dacht kort na, maar had geen enkele teef gezien, welke er een beetje zo uit zag als de pup en geen enkele volwassen teef welke eten haalde. Het waren allemaal apprentices. En Queens mochten over het algemeen het kamp niet uit. Ze hadden geen reden het kamp uit te gaan. Dus Swandance liep richting de jonge pup en ging ervoor liggen, aangezien zitten alsnog weinig nut had want nog altijd kon de pup dan niet goed haar zien - als ze sowieso al zien kon, ze leek echt heel erg jong namelijk. ”Hey kleintje,” sprak ze glimlachend, op een vriendelijke, zachtaardige toon. Haar stem klonk sowieso vrij zachtaardig. Ze likte voorzichtig de pup over haar kop, als geruststelling. Het was voor een pup sowieso niet fijn als de ouders wegwaren. Swandance straalde rust uit, wat meestal oversprong op andere honden. Ze dacht diep na, maar de naam van de moeder van deze pup was niet gelijk in haar opgekomen. Wat was het nou ook alweer? Ze dacht nog diep na, maar kwam er niet op. Ze zou het de pup ook niet vragen, dat kon niet fijn overkomen op de pup. Haar moeder was immers weg. “Heb je al gegeten?” vroeg ze toen. Als haar moeder al een tijd weg was, kon ze honger krijgen. “Hoe lang is mama al weg?” vroeg ze vervolgens. Als ze al een langere tijd weg was, zou ze een apprentice de taak geven een zoekpatrouille te vormen. Dit konden ze niet gebruiken.

Splashpup » 706 » Kan ze al horen, zien en praten?

♥ ♥ ♥

De geur en pootstappen hielden inderdaad bij haar stil. Verbaasd richtte de pup haar kopje naar de hond voor haar. Het was haar moeder niet, enkel leek de geur er nog steeds verbazingwekkend veel op. Een zachte piep verliet haar mond weer terwijl ze vragend haar oortjes omhoog bewoog. "Hey kleintje," was de eerste zin die ze hoorde. Met moeizame dubbele tong sprak de klein pup terug, "Hwwojj!" Het klonk eerder bijna als gehuil van een jonge wolf, ook al was ze dat natuurlijk niet. De zachtaardige stem waarmee de andere hond had gesproken, had het kleintje wel iets gekalmeerd. Ze was nog steeds een beetje verward, gezien het feit dat ze niet wist hoeveel andere honden hier nog woonden, enkel was ze ook heel erg blij met het gezelschap dat ze nu bij zich had. Een voorzichtige lik over haar kop, maakte dat de pup langzaam iets dichter bij de warme vacht van de nog steeds redelijk onbekende hond kroop. Ze duwde haar neusje omhoog, zodat ze haar kop op een van de poten van de hond kon leggen. Een tevreden piep klonk er al snel, de warmte maakte dat de pup ontspande en tevreden haar staartje bewoog. "Heb je al gegeten?" Klonk er al snel, de pup hief even haar kop op en bewoog haar oortjes op een nadenkende manier. "Ewen?" Vroeg ze zachtjes terug, de hoge piepstem duidelijk aanwezig. Haar uitspraak was natuurlijk niet goed, ze sprak namelijk niet zo veel. Het enige wat ze goed kon zeggen was het voorvoegsel van haar naam, Splash, en ze sprak anderen soms een klein beetje na. "Hoe lang is mama al weg?" Kwam de volgende vraag, Splashpup wiebelde haar oortjes weer, iets dat bijna een gewoonte van haar werd als ze nadacht. "Wang." Piepte de pup zachtjes. De pup drukte haar neusje tegen de vacht van de ander aan, ze gaapte iets terwijl ze een van haar ogen voelde trekken. Haar ooglid bewoog een klein beetje, op een trillende manier. De pup bewoog haar ooglid nog eens, dit keer opende haar oog zich, met haar helderblauwe linkeroog keek ze de witte hond naast haar aan. De beelden die met alle heftigheid binnen kwamen gestormd leken de pup heel even te overrompelen voordat ze nieuwsgierig de ander weer aan keek. Haar rechteroog zat nog dicht, maar ook die begon al te trillen. Het duurde niet zo lang voordat ze met beide ogen naar de ander staarde. De kleuren die ze zag maakte dat ze een klein beetje bevreemd om zich heen keek. Haar wereld was ineens veel groter geworden. Nu keek de pup even naar haar eigen poten, ze besefte nog niet wat er net was gebeurd. Haar blik richtte ze naar de rest van de ruimte, die veel groter was dan dat ze eigenlijk had verwacht. Haar oortjes bewoog ze alle kanten op voordat ze zich weer omdraaide naar de hond voor haar. Een zenuwachtige piep verliet haar mond, dit was ze helemaal niet gewend!

Het duurde een poosje voordat de pup gewend was aan de nieuwe beelden die haar leefwereld waren binnen gekomen. Nadat ze weer had gegaapt, had ze besloten dat de nog steeds onbekende hond, niet weg mocht gaan. Ze wou niet alleen zijn. Ook al was ze erg verlegen, op bepaalde momenten kon ze toch duidelijk zijn. Langzaam kroop ze dichter naar de witte hond toe terwijl ze haar kop op de rug van de Samojeed probeerde te leggen. Iets wat door haar grootte niet lukte. Maar de boodschap was duidelijk. De hond mocht niet weg! "Splash!" Piepte de pup tevreden, wat duidelijk het enige was dat ze goed kon uitspreken. "Splash!" Piepte ze weer, omdat ze geen volledige zinnen kon maken hoopte ze maar dat de andere hond begreep dat, dat haar naam was, en dat ze nieuwsgierig was naar de ander.

OOC: Horen kan ze gewoon goed, praten een beetje en nu ook zien Wink

{Hwwojj=Hoi
Ewen=Eten
Wang=Lang}