Same look (+ Stormtalon)

Spottedpelt liep langs de grenzen van Thunderclan. Alleen dit keer. Ze hield niet van patrouilles en bleef liever in het kamp. Maar ze moest wel iets doen en omdat ze al sinds twee dagen niet meer mee op patrouille was geweest, had ze besloten om vandaag haar wandeling langs een van de grenzen te bewandelen. Dit keer Thunderclan. Ze rook de sterke geur van de honden van Thunderclan, maar negeerde deze. Ze vond de geur niet heel vies, het was gewoon anders dan de geur van Shadowclan.
Gelukkig voor Spotted was het vandaag een mooie dag om te wandelen. Newleaf was aangebroken, iets wat je wel kon zien als je keek naar de gebieden om je heen. Wel scheen er nog een ietwat waterig zonnetje aan de lucht, al deerde dat haar niet.
Terwijl ze langs de grenzen liep rook ze de geur van een Thunderclanhond ineens wel heel duidelijk. Instinctief keek ze op om te zien van wie die geur afkwam. Afwachtend bleef ze staan op het gedeelte van hun territory om te zien wat de andere hond van plan was te gaan doen.

Spottedpelt zag de reu staan. Een impuls die direct naar haar hersenen werden gestuurd en ergens voelde ze zich zenuwachtig. Het is geen rogue, alleen een reu. Nam ze zichzelf voor. Niet alle reuen waren intimiderend zoals Keegan was geweest. Al had het haar wel een soort trauma bezorgt. Of eigenlijk had ze een nieuwe angst gevonden. Ze duwde haar gedachtes weg en bekeek de reu kort. Hij had een langharige vacht en was van hetzelfde soort als zijzelf, maar dan was hij in zwart-wit. "Ik hoop dat je niet van plan was deze grens over te steken?" Vroeg de reu haar. Het kwam er niet onvriendelijk uit, maar ook niet hartverwarmend of iets. ''Rustig maar, ik weet waar ik het veiligst ben,'' Antwoordde Spottedpelt kalm, niet meer terugdenkend aan haar gedachtes van eerst. ''Ook op patrouille?'' Vroeg ze maar vervolgens, een poging om een gesprek aan te knopen. Nu ze toch al in gesprek waren kon ze het maar beter vervolgen.

Een zoveelste monster raasde voorbij voordat de reu antwoordt gaf. "Ja," Kwam er simpeltjes uit. "Jij ook neem ik aan?" Kaatste hij de vraag terug. ''Klopt.'' Antwoordde Spottedpelt ook simpeltjes. Tja, wat kon ze verder nog zeggen. Je ging niet altijd gezellig praten met iemand aan de andere kant van de grens. Tenminste, dat zag je niet vaak. Ze keek even omhoog richting de hemel en zag daar het waterige lente zonnetje schijnen. ''Ook blij dat de lente weer aanbreekt?'' Vroeg ze toen maar. ''Wat is je naam eigenlijk?'' Vroeg ze er vervolgens maar meteen achteraan. Tja, had ze tenminste iets te zeggen.

Nonchalant haalde de Australian Shepherd aan de overkant zijn schouderbladen op. "Ik denk niet dat het veel uitmaakt voor mij, maar het is wel weer eens fijn om de zon wat beter te kunnen voelen." Antwoordde hij vervolgens. Spottedpelt knikte alleen. Ze kon niet echt antwoordden.
"Stormtalon is de naam, die van jou?" Stelde hij zichzelf voor nadat ze naar zijn naam had gevraagd. ''Spottedpelt is de naam.'' Antwoordde ze, nu met een vriendelijke glimlach op haar gezicht. Een monster raasde voorbij en Spotted stond net iets te dichtbij. Het gevaarte reed door een plas heen waardoor het water opspatte en haar poten raakte. Ze kneep haar ogen even dicht. Fijn, dit was nou al de tweede keer dat dit gebeurde. Vervolgens wierp ze een blik op haar poten en zuchtte geïrriteerd. Hoe... Hoe was het mogelijk dat al voor de tweede keer zo'n stom monster haar ad nat gemaakt? Ugh...